Gwiazdy

Znowu stoję na dachu,

lecz nie bój się —

nie skoczę.

Zamiast tego wpatruję się

w te trzy nowe gwiazdy,

które pojawiły się

na nocnym niebie.

Trzy pięknie świecące,

choć lepiej wyglądałyby,

gdyby były życiem.

A przynajmniej

jedna z nich.

Jedna z nich powinna

być jak ja:

Człowiekiem,

Kobietą,

Matką.

Wychylam się przez barierki

pod tymi trzema gwiazdami,

złość kipi w moich żyłach,

kiedy krzyczę na całe gardło:

— Ani jednej więcej!