And now I go...

And now I go...

Życiem swym dowodząc

błahości prostych dni,

zmiennych godzin radości,

pomysłów nie zamieniając

w czyn jawny, prosty.

Porzucając myśli,
co zaprzątają głowę swym natłokiem,
planując nowe stare,

goniąc za ulotnym,

we śnie pozostając.

Szukać czegoś, co

nieokreślone krąży we mgle 

i woła głosem cichym, rzeczowym.

Ratując się znanym,

uciekać przed obcym, co zmienić może wiele.

Kochać, co nie warte kochania,

bo zmyślone, lecz tak bardzo pragnąć

ideału stworzonego przez

twórcę osobliwego, choć nie tak 

znanego.

Czuć nicość, żyć w świecie

szarym, gdzie odcienie tworzą

nowe kolory rzeczywistości.

Tkwić w życiu, które kształtuję

na własną stratę lub szczęście.

28.11.2014 r.